วันศุกร์ที่ 3 มิถุนายน พ.ศ. 2559

อาจารย์ศิลป์ กับ ลูกศิษย์ (ตอน2)


โดย ประยูร อุลุชาฎะ

วัดสุทัศน์-วัดพระแก้ว

อาจารย์ศิลป์ พาไปทัศนศึกษาที่วัดสุทัศน์คราวนั้น มีผม,ไพบูลย์ สุวรรกูฎ อาจารย์ศิลป์ท่านก็พูดว่า ตั้งแต่ท่านเห็นวัดทุกหนทุกแห่งมา วัดสุทัศน์นี่เป็นวัดที่สง่างามที่สุด วางแผนผังแบบแปลนดีที่สุด มีตัววิหารใหญ่อยู่ด้านหน้า มีพระระเบียง แล้วมีพระอุโบสถตั้งขวางอยู่ด้านหลัง มีพระระเบียงอีก แล้วยังมีสัดส่วนของกุฏิสงฆ์ มีศาลารายอะไรต่ออะไร มีแปลนที่สวยสมบูรณ์ที่สุดเลย ท่านก็พูดถูกต้องในแง่ศิลปะ ของสถาปัตยกรรม แต่ไอ้ตอนนั้น ผมกับไพบูลย์ฯ ยังปากคันอยู่ ก็คัดค้านท่านทันทีเลย บอกว่า

" เอ๊ะ อาจารย์ครับ วัดสุทัศน์นี่รู้สึกมันแห้งแล้ง ร้อนจะตาย ยังกับเดินในทะเลทราย" ร้อนจริงๆ เวลาเดินต้องหลบแดดกันแทบตาย ผมก็เถียงอาจารย์ว่า "จะดีได้ยังไง" คือมองกันคนละแง่

ผมว่าวัดพระแก้วดีที่สุด เวลาเดินก็ได้หลบแดดไปตามสุมทุมพุ่มไม้ หลบไปซอกโน้นซอกนี้ เพราะเราชอบไปหลับที่วัดพระแก้วกันบ่อยๆเวลาไปเขียนรูป เราก็ชอบวัดพระแก้ว แล้วตอนนั้นไอ้อินทรีย์แก่กล้าทางศิลปะเราก็ไม่ค่อยมี ไม่ได้มองในเง่อะไรอย่างนั้น

พอเราค้านขึ้น ท่านหยุดชะงักเลย แล้วท่านก็มองเราด้วยหางตาเลยนะ ไอ้เรากับไพบูลย์ก็ยังพูดกันว่า วัดพระแก้วดีกว่า เพราะเราไปติดอยู่กับบรรยากาศความเป็นวัดที่สงบร่มรื่น เราไม่ได้ดูในแง่ศิลปะ แล้วท่านก็ไม่ได้พูดอะไรต่อเลย

หลังจากที่ท่านเสียไปแล้วนี่ ผมก็เข้าออกวัดสุทัศน์บ่อยๆ เหมือนกันก็ไปยืนดูหลังวิหารก็นึกว่า "เออ...ขริงของท่าน อาจารย์ศิลป์ท่านพูดในแง่ศิลปะในเรื่องแผนผัง ในเรื่องความงามอะไรต่างๆนี่ดีมาก... แต่ไอ้เราไปคัดค้านท่าน ท่านไม่พูดเลย คงจะให้เรารู้เองในวันหนึ่งข้างหน้า

ไม่มีความคิดเห็น:

แสดงความคิดเห็น